زمینه و هدف: با وجود تمام مزایای فعالیت بدنی، بسیاری از مردم در اوقات فراغت خود هنوز مقدار کمی به آن می‌پردازند. در این راستا، مداخله‌ای نظریه-محور با هدف ارتقای سطح فعالیت بدنی در زنان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر ایذه انجام گردید.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مداخله‌ای نیمه‌تجربی، یک نمونه تصادفی از 120 نفر از زنان نفر انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از یک پرسشنامه روا و پایا که شامل داده‌های مربوط به متغیرهای مراحل تغییر، منافع، موانع، خودکارآمدی و فرایندهای تغییر بود، استفاده شد. داده‌های اولیه جمع‌آوری، سپس مداخله آموزشی، به‌صورت سخنرانی و بحث گروهی، برای گروه آزمون انجام گردید. 3 ماه بعد از پیگیری، داده‌ها توسط SPSS16 با آزمون‌های تی و کای‌اسکوئر در سطح معناداری 05 /0 تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: اگرچه قبل از مداخله ارتباط معناداری بین نمره‌های سازه‌ها در گروه آزمون و شاهد وجود نداشت، اما پس از مداخله، صعود طی مراحل تغییر (05/0 (p < و ارتباط میان سایر سازه‌ها معنادار بود. میانگین نمره‌های سازه‌های خودکارآمدی، منافع و فرآیندهای تغییر، به ترتیب از 03/4±38/19 به 79/2±6/23، 18/5±95/11 به 03/6 ±95/19، 57/5±33 به 01/5±23/47 افزایش یافت. این تفاوت در مورد موانع بین گروه‌ها معنادار نبود. (05 /0 p >)
نتیجه‌گیری: طراحی و اجرای برنامه‌های مداخله‌ای بر مبنای الگو‌های تغییر می‌تواند باعث ارتقای رفتار فعالیت بدنی گردد.
نوع مقاله: مطالعه پژوهشی