زمینه و هدف: مدیریت موفق دیابت به انجام اقدامات خودمراقبتی برنامه‌ریزی‌شده فردی بستگی دارد تا علائم را کنترل کند و از عوارض اجتناب آن نماید. اما یکی از علل عوارض دیابت کمبود خودمراقبتی توسط مبتلایان به آن است. لذا این پژوهش با هدف پیش‌بینی رفتار خودمراقبتی با استفاده از نظریه عمل منطقی توسعه‌یافته در زنان دیابتی نوع دو انجام شد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی و توصیفی-تحلیلی، 300 زن مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی دولتی شهر مشهد به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. داده­ها توسط پرسشنامه نظریه عمل منطقی توسعه‌یافته و مقیاس خودمراقبتی کوتاه­شده توبرت و همکاران گردآوری شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی از طریق SPSS 21 صورت گرفت. برای پیش‌بینی رفتار خودمراقبتی به‌عنوان متغییر وابسته از روی سایر متغیرها از رگرسیون خطی چندگانه (با استفاده از دو مدل Enter  و Backward) استفاده شد.

یافته‌ها: خودکارآمدی مهم‌ترین سازه در پیش‌بینی قصد خودمراقبتی بود. نتایج رگرسیون نشان داد که 55% از واریانس قصد رفتاری و 24% واریانس رفتار خودمراقبتی توسط مدل قابل پیش‌بینی است.

نتیجه‌گیری: نظریه عمل منطقی همراه با خودکارآمدی برای پیشگویی رفتارهای خودمراقبتی در زنان دیابتی مناسب است و خودکارآمدی سازه‌ای مهم در تعیین رفتارهای خودمراقبتی به شمار می‌رود.

نوع مقاله: مطالعه پژوهشی.