زمینه و هدف: بیماری‌های قلبی-عروقی یکی از عوامل اصلی مرگ‌ومیر در جهان محسوب می‌شوند. بیماری‌های قلبی-عروقی بیماری‌های وسیعی را دربرمی گیرد نظیر بیماری‌های عضلات قلب و سیستم عروق که وظیفه‌شان فراهم کردن نیازمندی‌های قلب، مغز و سایر ااندامهای حیاتی بدن است. در مطالعه حاضر به بررسی اثربخشی الگوی روان‌درمانی ویژه بیماران قلبی بر کیفیت زندگی آن‌ها پرداخته شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمهآزمایشی، 30 بیمار قلبی به‌صورت در دسترس از بیمارستان رسول اکرم شهر رشت انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. گروه‌های آزمایش و کنترل، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت را قبل و بعد از مداخله تکمیل کردند. مداخله بر اساس 25 جلسه (150 دقیقه‌ای) برای بیماران گروه آزمایش انجام گرفت. داده‌ها بر اساس آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) و توسط SPSS19 مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نمرات میانگین میزان کیفیت زندگی و مؤلفه‌های آن قبل و بعد از مداخله ازنظر آماری تفاوت معناداری وجود داشت (05/0>p). به‌عبارتی‌دیگر، به نظر می‌رسد روان‌درمانی ویژه بیماران قلبی بر کیفیت زندگی آنان مؤثر بوده است.
نتیجه‌گیری: این درمان در بهبود کیفیت زندگی بیماران قلبی مؤثر بوده است. بنابراین، به‌عنوان یک درمان اثربخش برای بهبود بهداشت روان پیشنهاد می‌گردد.
