زمینه و هدف‌: گرایش به سمت زندگی بی‌تحرک در تمام گروه‌های سنی و به‌خصوص در بین دختران گزارش‌شده است. این مطالعه با هدف تعیین میزان تأثیر الگوی آموزشی شناختی اجتماعی بر فعالیت بدنی دانش‌آموزان دختر دوره اول متوسطه در سال 1392 اجرا شد.

مواد و روش‌ها‌: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی میدانی شاهددار تصادفی است که با مشارکت 132 دانش‌آموز دختر دوره اول متوسطه در دو گروه آزمون (64 نفر) و شاهد (68 نفر) با میانگین سنی 1±13 سال انجام شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه جمعیت‌شناختی، پرسشنامه سنجش فعالیت بدنی و پرسشنامه سازه‌های انتخابی الگوی شناختی-اجتماعی تأثیرگذار بر فعالیت بدنی بود. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از SPSS 22 و روش‌های آمار توصیفی و آزمون رگرسیون خطی چندگانه با سطح اطمینان 95 % انجام گردید.

یافته‌ها‌: افزایش معناداری در مقادیر سازه‌های منتخب شناختی-اجتماعی (عوامل محیطی، توانایی رفتاری، انتظار پیامد، ارزش پیامد، یادگیری مشاهده‌ای، تقویت و خودکارآمدی) در زمینه فعالیت بدنی پس از مداخله آموزشی در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد بود (001/0p<). نتیجه رگرسیون خطی چندگانه نیز نشان داد که در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد میانگین فعالیت بدنی روزانه و هفتگی به ترتیب 14/70 و 34/263 دقیقه افزایش یافت.

نتیجه‌گیری‌: اجرای برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی شناختی-اجتماعی تأثیر مثبتی در ارتقاء فعالیت بدنی دختران نوجوان داشته است.

نوع مقاله: مطالعه پژوهشی