LEVEL OF PHYSICAL ACTIVITY

Level of Physical Activity among Girl High School Students In Tarom County and Relevant Factors

Fatemeh BashiriMoosavi1   Rabiollah Farmanbar2* MohammadHossein Taghdisi3 & Zahra AtrkarRoshan4

1. MSc. Candidate in Health Education & Health Promotion, Dept. of Health Education, GUMS, Rasht, Iran (Corresponding author (bashirimoosavi@yahoo.com

*2. PhD in Health Education, Associate Professor, Dept. of Health Education & Health Promotion, Gilan Univ. of Medical Sciences (GUMS), Rasht, Iran MSc. Candidate in Health Education & Health Promotion, Dept. of Health Education, GUMS, Rasht, Iran (Corresponding author (farmanbar@gums.ac.ir

3. Professor, Dept. of Health Education, School of Health, Iran Univ. of Medical Sciences (IUMS), Tehran, Iran

4. PhD in Vital Statistics, Dept. of Social Medicine, School of Medicine, GUMS, Rasht, Iran

 

ABSTRACT

Background and objective: Assessment of physical activity patterns and its influencing factors among adolescents for change in physical activity patterns is valuable. Considering the importance of physical activity among youth, the aim of this study was to assess the physical activity in girl school students in the Tarom in Iran and its relevant factors.

Methods: In this cross-sectional study physical activity were assessed among 230 girl senior high school students in Tarom. The students were selected via classified multi-stage random sampling. Physical activity was evaluated by the standard, valid and reliable International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) and pedometer to evaluate physical activity levels. Height, weight, and body mass index (BMI) were also measured. Subjects wore a pedometer throughout the day for one consecutive week, and average steps per day (physical activity volume) were measured. Data were analyzed through SPSS18 using Chi-squared test and Pearson Correlation Coefficient.

Results: Regarding the level of physical activity (Pedometer results), 32% of students were active and 68% inactive. The results of IPAQ showed that out of active individuals, 68% performed light, 28% moderate and 2% sever physical activity. There was only significant relationship between physical activity and father's jobs. In the case of level of mother and father’s education, mother's jobs and household income had no significant effect on the frequency of adequate physical activity.

Conclusion: The results indicated that the level of physical activity was not sufficient among girl students. Therefore, it is necessary to have an education plan to educate girl students regarding life style modification.

Paper Type: Research Article.

Keywords: Physical Activity, high school students, Pedometer, International Physical Activity Questionnaire (IPAQ), Tarom County.

u Citation: BashiriMoosavi F, Farmanbar R, Taghdisi M H, AtrkarRoshan Z. Level of physical activity among girl high school students in Tarom county and relevant factors. Iranian Journal of Health Education and Health Promotion. Summer 2015;3 (2): [133-140]

 

 

سطح فعاليت بدني

سطح فعاليت بدني دانش‌آموزان دختر شهرستان طارم و برخی عوامل مؤثر بر آن

فاطمه بشیری موسوی1 ،    ربیع­الله فرمانبر2 ، محمدحسین تقدیسی3 و زهرا عطرکارروشن4

1. دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش بهداشت و ارتقا سلامت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران

*2. دکتری تخصصی آموزش بهداشت، دانشیار گروه آموزش بهداشت و ارتقا سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران (نویسنده مسئولfarmanbar@gums.ac.ir(

3. استاد گروه آموزش بهداشت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

4. دکتری تخصصی آمار حیاتی، گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران

 

چکیده

زمینه و هدف: بررسی سطح فعالیت بدنی و شناخت عوامل مؤثر بر الگوي فعاليت بدني در بين نوجوانان، براي تغيير الگوي فعاليت بدني ارزشمند است. با توجه به اهمیت فعالیت بدنی در دوران نوجوانی، این مطالعه با هدف ارزیابی سطح فعاليت بدني دانش‌آموزان دختر شهرستان طارم و عوامل مرتبط آن مورد انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌صورت مقطعی بر روی 230 دانش‌آموزان دختر مقطع دبیرستان صورت گرفت. نمونه‌گیری به روش تصادفی چندمرحله‌ای انجام شد. جهت بررسی سطح فعالیت بدنی از پرسشنامه استاندارد روا و پایای پرسشنامه بین‌المللی فعاليت بدني (IPAQ) و دستگاه گام­شمار استفاده شد. متغیرهای قد وزن و شاخص توده بدنی (BMI) نیز اندازه‌گیری شد. افراد به مدت هفت روز متوالی گام شمار را در طول روز به خود نصب‌کرده و میانگین گام‌های روزانه اندازه‌گیری شد. داده‌ها توسط SPSS18 و با استفاده از آزمون کای­اسکوئر و ضريب همبستگي پیرسون تجزیه‌وتحلیل شدند.

یافته‌ها: وضعیت فعالیت بدنی دانش‌آموزان (نتایج گام­شمار) نشان داد که فقط 32% فعال و 68% از نمونه غیرفعال بودند. نتایج پرسشنامه IPAQ نشان داد از بین افراد فعال 68% فعاليت بدني سبک، 28% متوسط و 2% شدید داشتند. در این مطالعه تنها در زمینه شغل پدر رابطه معناداری با فعالیت بدنی وجود داشت و در مورد سطح تحصیلات پدر و مادر، اشتغال مادر و میزان درآمد خانوار با میزان فعالیت بدنی دانش‌آموزان ارتباط معنادار آماري وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت فعالیت بدنی در زندگی دانش‌آموزان دختر، نتایج مطالعه نشان می‌دهد که فعالیت بدنی در جامعه موردبررسی کافی نیست و لازم است با برنامه‌ریزی صحیح و مستمر، آموزش‌های لازم در خصوص تغییر سبک زندگی دانش‌آموزان دختر ارائه شود.

نوع مقاله: مطالعه پژوهشی.

کلیدواژه‌ها: فعاليت بدني، دانش‌آموزان ، گام­شمار، پرسشنامه بین‌المللی فعاليت بدني، شهرستان طارم.

t استناد: بشیری­موسوی ف، فرمانبر ر، تقدیسی م­ ح، عطرکارروشن ز. سطح فعاليت بدني دانش‌آموزان دختر شهرستان طارم و برخی عوامل مؤثر بر آن. فصلنامه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت. تابستان 1394؛3 (2):] 133-140].

 

مقدمه

فواید تحرک و فعالیت‌های بدنی بر کسی پوشیده نیست؛ به نحوی زندگي بدون تحرك به‌عنوان يكي از عوال خطر بالقوه (ريسك فاكتورهاي) اصلي بیماری‌های مزمن و مرگ‌ومیر زودرس است (1). نداشتن فعالیت بدنی از نگرانی‌های امروزی سازمان جهانی بهداشت اعلام‌شده است (2). فعالیت‌های سبك و متوسط با كاهش بیماری‌های قلبی در خانم‌ها و فعالیت‌های با شدت متوسط با كاهش مرگ‌ومیر در مردان همراه بوده است (3). فعاليت بدني در تمام سنین کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشد اما نوجواني و جواني، دوره انتقال از كودكي به بزرگ‌سالی است و عادات زندگي از قبيل ورزش منظم به‌طور طبيعي در اين دوران شروع و ادامه پيدا می‌کند. گزارش‌های علمي آشكار می‌کند كه سبك زندگي کم‌تحرک در دوره نوجوانی به منزله عامل مستقل تهدیدکننده مشكلات مزمن بهداشتي و كاهش كيفيت زندگي در سنین بالا دارد (4).

هدف از انجام اين مطالعه بررسی سطح فعاليت بدني دانش‌آموزان دختر مقطع دبیرستان شهرستان طارم و برخی عوامل مؤثر بر آن بوده است. بررسی اینکه آيا حجم فعاليت بدني روزانه در جامعه موردمطالعه به ميزان توصیه‌شده براي سلامتي هست؟ سطح‌بندی فعالیت‌ها در دانش­آموزان چند درصد را به خود اختصاص داده‌اند. ارتباط سطح تحصیلات پدر و مادر، اشتغال پدر و مادر و میزان درآمد خانوار با میزان فعالیت بدنی بررسی خواهد شد.

 

مواد و روش‌ها

این مطالعه به‌صورت توصیفی – تحلیلی، مقطعی بر روی 230 دانش‌آموزان دختر مقطع دبیرستان (14-18 ساله) در سال 1392 صورت گرفت.

محیط پژوهش شامل مدارس دخترانه مقطع دبیرستان دولتی شهرستان طارم بود. نمونه پژوهش بر اساس فرمول حجم نمونه به میزان 230 نفر در نظر گرفته شد و نمونه‌گیری به‌صورت تصادفی چندمرحله‌ای بود. برای این­کار، چهار مدرسه به‌صورت تصادفی انتخاب شد؛ از هر مدرسه نیز 77 نفر (25% حجم نمونه) از سه پایه وارد مطالعه شد. با درنظر گرفتن نسبت جمعیت هر پایه، 76 نفر از پایه اول، 77 نفر از پایه دوم و 77 نفر از پایه سوم وارد مطالعه شدند. به واحدهای موردبررسی جهت شرکت در پژوهش حق انتخاب داده شد؛ یعنی به آنان اطمینان داده‌شده بود که کلیه اطلاعات کسب‌شده محرمانه خواهد ماند. از والدین دانش­آموزان نیز با توجه به ارائه کامل مراحل پژوهش رضایت‌نامه کتبی جهت شرکت در مطالعه کسب شد. ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه و دستگاه گام­شمار بود.

پرسشنامه استفاده‌شده نسخه کوتاه پرسشنامه بین‌المللی فعاليت بدني[1] بود. ابزار یادشده توسط یک گروه تخصصی بین‌المللی در سال 1998 در ژنو ساخته شد و روایی و پایایی آن در 12 کشور به تأیید رسیده است (5). این پرسشنامه در مطالعات مختلفی در کشور نیز بکار گرفته‌شده است و روایی و پایایی آن نیز مورد تأیید قرارگرفته است (6-7).

به‌منظور سنجش پایایی نسخه فارسی پرسشنامه بین‌المللی خودایفای فعاليت بدني روش بازآزمایی استفاده شد. پرسشنامه بین 20 دانش‌آموز دبیرستانی توزیع شد. بعد از آزمون و برگزاری بازآزمون 10 روز بعد، ضریب همبستگی 86/0 به دست آمد؛ که نشانگر پایایی مطلوب پرسشنامه بود. پس از سنجش پایایی، این پرسشنامه در اختیار نمونه‌ها گذاشته شد و داده­های جمع‌آوری‌شده فعاليت بدني در سه سطح  (کم‌تحرک، تحرك كافي و تحرك زياد) طبقه‌بندی شد. سطح فعاليت بدني (METs-min/week) کمتر از 600 به‌عنوان فعاليت بدني پایین، بین 3000-600 فعاليت بدني متوسط و بیشتر از 3000 در گروه فعاليت بدني بالا تقسیم‌بندی شد (8). پرسشنامه‌ها طی یک مرحله به روش خودگزارش­دهی جمع‌آوری شد.

متأسفانه پرسشنامه‌ها فرصت مشاهده عینی فعالیت روزانه را فراهم نمی‌کنند؛ اما استفاده از ابزارهای کارآمد و آسان همچون گام­شمارها (پدومترها) و شتاب­سنج‌های گام­شمار انگیزه مناسبی برای ثبت فعاليت بدني فراهم می‌آورد (9). براي اندازه‌گیری حجم فعالیت‌های بدنی روزانه، اغلب از روش پرسشنامه‌هاي محقق­ساخته استفاده‌شده است كه درواقع روش مناسبي براي کمی و دقیق سنجش كردن مقدار فعاليت بدني فرد نيست (10).

ابزار دوم استفاده‌شده در این پژوهش دستگاه گام­شمار بود. اين ابزار قادر به اندازه‌گیری فعالیت‌های بدني ناگهاني و سازماندهي نشده ماننددوره‌های كوتاه مدت يا سريع پیاده‌روی داخل منزل يا محل كار است (11). اما دستگاه گام­­شمار صرفاً فعاليت جابجايي پیاده‌روی را در مسافت معين اندازه‌گیری می‌کند و قادر به اندازه‌گیری شدت و تنوع فعاليت بدني نيست؛يعني فعالیت‌هایي مانند دوچرخه‌سواری، شنا و ورزش‌های مشابه نیست كه هزينه كالري در آن‌ها متفاوت است قابل‌تشخیص نيست (12). لذا پرسشنامه بین‌المللی فعاليت بدني نیز در کنار گام­شمار در نظر گرفته شد. این دستگاه توانايي اندازه‌گیری ميزان كالري مصرف‌شده توسط فرد را دارد. دستگاه گام­شمار OMRON مدل HJ-152R-E با اندازه خطاي كمتر از 5/1% (13) به مدت یک هفته در اختیار شرکت‌کنندگان گذاشته شد تا با وصل کردن دستگاه به كمر یا آویختن از گردن اطلاعات مربوطه ثبت و استخراج گردد.

 وزن و قد و طول متوسط گام‌ها نیز با اندازه‌گیری 10 گام عادی هر فرد و تقسیم آن بر تعداد قدم‌ها اندازه‌گیری شد و این اطلاعات اولیه برای هر فرد با تعیین مدت استفاده دستگاه (یک هفته) به گام­شمار وارد شد. نمونه‌ها با نحوه كاربرد گام­شمار در طول فعاليت روزانه و طرز ثبت گام‌ها آشنا شدند. از دانش‌آموزان خواسته شد كه از ابتداي صبح كه فعاليت بدنی‌شان در خارج از منزل آغاز می‌گردید تا پايان روز، دستگاه را به‌صورت گردن‌آویز و یا به وسیله گیره مخصوص دستگاه به كمر خود در سمت راست نصب نمايند (14). مطالعات نشان می‌دهد كه اندازه‌گیری حداقل سه روز (دو روز كاري و يك روز آخر هفته) تا یک هفته به وسیله گام­شمار براي برآورد الگوي فعاليت بدني روزانه يا حجم كار بدني مناسب است. با اين حال، به دليل وجود تعداد کافی گام­شمار و به‌منظور افزايش روايي و جلوگيري از سوگيري، در مطالعه حاضر مدت یک هفته به‌عنوان شاخص گزينش حجم فعاليت بدني منظور گرديد (15).

به دانش‌آموزان توصيه اکید شد كه الگوي غالب و مأنوس فعاليت بدني روزمره‌شان را در مدت زماني كه گام­شمار را حمل می‌کنند، تغيير ندهند. نمونه‌ها متناسب با حجم فعاليت بدنی‌شان در دو گروه غیرفعال (كمتر از 10000 گام روزانه) گروه فعال (برابر یا بیشتر از 10000 گام روزانه) جاي گرفتند (16).

به‌منظور تجزیه‌وتحلیل اطلاعات ازSPSS18 استفاده شد. اختلاف بين گروه‌ها با استفاده از آزمون کای­اسکوئر و براي بررسي ارتباط بين سطح فعاليت بدني و عوامل جمعیت‌شناختی از ضريب همبستگي پیرسون استفاده شد؛ نتايج با 05/0p≤ معنادار در نظر گرفته شد.

 

یافته‌ها

ميانگين سني افراد  883/0± 15/8 و ميانگين نمایه توده بدنی افراد شرکت‌کننده 2/3±4/23 بود. میزان تحصیلات 6/54٪ از پدران و 3/68٪ از مادران دانش‌آموزان دیپلم بود. شغل 7/42٪ پدران کارمند و شغل 9/64٪ از مادران خانه‌دار بودند. میزان درآمد خانواده 8/45% دانش‌آموزان 1-5/1 میلیون تومان بود (جدول 1).

 

                                                                  جدول 1. مشخصات جمعیت‌شناختی افراد موردمطالعه

                    متغیر

درصد

              میزان تحصیلات مادر

دیپلم

3/68

کاردانی

7/31

میزان تحصیلات پدر

دیپلم

6/54

کاردانی

2/21

کارشناسی

2/24

شغل پدر

کارمند

7/42

آزاد

6/33

کشاورز

7/23

شغل مادر

خانه‌دار

9/64

کارمند

1/35

میزان درآمد خانواده (تومان)

500 تا یک‌ میلیون

6/19

1 تا 5/1 میلیون

8/45

بیش از 5/1 میلیون

6/34


 

جدول 2 نشان می‌دهد میانگین تعداد گام‌های روزانه استخراج‌شده از گام­شمار 304±9295 بود. افراد با حجم فعاليت بدني كمتر از 10000 گام روزانه گروه غیرفعال و گام‌های روزانه برابر یا بیشتر از 10000 گام روزانه گروه فعال بودند. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از گام­شمار 8/67% شرکت‌کنندگان در مطالعه غیرفعال بودند. میانگین نمره ماهانه فعالیت بدنی استخراج‌شده از پرسشنامه بین‌المللی فعاليت بدني 97 ±4/537 METs –min/wk بود. سطح فعاليت بدني کمتر از 600 METs –min/wk بود و به‌عنوان فعاليت بدني پایین تقسیم‌بندی شد. با توجه به خودگزارش‌دهی شرکت‌کنندگان در زمینه تحرک بدنی و نتایج 6/68% از آن‌ها فعالیت بدنی کمی داشتند.

جدول 2. میانگین فعاليت بدني نوجوانان

متغیر

فراوانی

درصد

میانگین±انحراف‌معیار

تعداد متوسط گام‌های روزانه

غیرفعال

156

8/67

304±9295

فعال

74

2/32

میانگین نمره ماهانه فعالیت بدنی

(MET-min/wk)

فعاليت بدني پایین

158

6/68

97 ± 4/537

فعاليت بدني متوسط

66

6/28

فعاليت بدني بالا

6

8/2

 

بین انواع فعالیت‌های جسمانی در دانش‌آموزان موردمطالعه و متغیرهای جمعیت­شناختی ارتباط آماری معناداری جز شغل پدر وجود نداشت (جدول 3).

جدول 3 . توزیع انواع فعالیت‌های جسمانی و ارتباط آن متغیرهای جمعیت­شناختی

p-value

فعاليت بدني شدید

فعاليت بدني متوسط

فعاليت بدني

کم

 

متغیر جمعیت‌شناختی

درصد

تعداد

درصد

تعداد

درصد

تعداد

558/0

0. 4

1

3. 4

8

4/3

8

بی‌سواد

میزان

تحصیلات

مادر

6/2

6

13

30

1/9

21

دیپلم

3/2

6

9/16

39

2/18

42

کاردانی

7/1

4

3/7

17

2/8

19

کارشناسی

4/0

1

6/2

6

6

14

بالاتر

646/0

0

0

3/1

3

4/0

1

بی‌سواد

میزان

تحصیلات

پدر

7/1

4

3/11

26

3/11

26

دیپلم

9/3

9

13

30

13

30

کاردانی

8/0

2

3/11

26

5/9

22

کارشناسی

7/1

4

6

14

10

23

بالاتر

048/0

4/3

8

1/19

44

1/19

44

کارمند

شغل

پدر

7/4

11

3/11

26

16

37

آزاد

4/0

1

9/3

9

1/2

5

کارگر

0

0

10

23

5/9

22

کشاورز

857/0

7/4

11

1/29

67

5/26

61

خانه‌دار

شغل

مادر

4/0

1

7/1

4

1/2

5

کارمند

4/0

1

7/1

4

0

7

آزاد

0

0

1/2

5

8/0

2

کارگر

8/2

7

5/9

22

3/14

33

کشاورز

130/0

4/0

1

4/3

8

8/0

2

زیر 500 هزار

میزان

درآمد

خانواده

(تومان)

7/1

4

6

14

9/6

16

500 تا یک‌میلیون

4/3

8

6/18

43

7/24

57

1 تا 5/1 میلیون

8/2

7

16

37

3/14

33

بیش از 5/1 میلیون

 

بحث

هدف از این مطالعه بررسی سطح فعاليت بدني دانش‌آموزان دختر شهرستان طارم و عوامل مرتبط آن بود. سنين مدرسه از دوران‌های مهم زندگي براي تأمین سلامتي زمان‌های آتي زندگي است. انجام فعاليت بدني مناسب در طول سال‌های رشد كمك زيادي به تثبيت سلامتي می‌کند. بنابراين پتانسيل عظيمي براي افزايش سلامتي در اين گروه سني وجود دارد (17). لذا تغییر در الگوي فعاليت بدني زمینه‌های ابتلا به انواع خاصي از بیماری‌ها را فراهم می‌سازد (18).

به‌طورکلی، نتایج این مطالعه حاکی از آن است که فعالیت منظم در دانش‌آموزان کم است و سبک زندگی بی‌تحرک به‌نوعی همه افراد در هر سن و طبقه‌ای را درگیر نموده است. هرچند انتظار می‌رود با توجه به وجود امکانات ورزشی در مدرسه فعاليت بدني مطلوبی برخوردار باشند اما نتایج مطالعه حاضر چنین موضوعی را نشان نداد. نتایج این مطالعه با مطالعاتی که در زمینه ارزیابی فعاليت بدني در جوانان کشورهای ایتالیا، کانادا، چین، آلمان، نیجریه و ایالات‌متحده و 21 کشور اروپایی انجام گرفت و نشان داد که بیش از نیمی از جوانان و نوجوانان فعالیت بدنی کافی برای تندرستی خود نداشتند (19) همخوانی داشت.

در مطالعه که بر روی افراد بالای تر از 15 سال در شهر اصفهان انجام گردید، نشان داد که حدود 70% مردم به‌نوعی دارای فعالیت بودند، 14% به فعالیت شدید، 70% به پیاده‌روی در اوقات فراغت و 12% به دوچرخه‌سواری می‌پرداختند (20). مطالعه‌ای که در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در زمینه فعالیت بدنی در جوانان صورت گرفت نشان داد که بیش از 70% دانشجویان هیچ برنامه ورزشی در فعالیت‌های روزانه خود نداشتند (21). لذا این نتیجه‌گیری‌ها با نتایج حاصل از مطالعه حاضر که 8/67% از نمونه‌ها غیرفعال و 2/32% فعال گزارش شدند مطابقت دارد.

از دیگر یافته‌های تحقیق حاضر نبودن اختلاف آماری معنادار بین عوامل موردبررسی غیر از شغل پدر (تحصیلات پدر و مادر، شغل مادر و میزان درآمد خانوار) و میزان فعاليت بدني بود. از نظر شغل پدر نیز تفاوت بین سطوح مختلف فعالیت بدنی معنادار بود، بیش‌ترین عدم تحرک بدنی به پدر کارمند تعلق داشت. این نتایج با نتایج حاصل از مطالعات عبدالله و براون مطابقت ندارد. در این مطالعات اختلاف معناداری بین عوامل موردبررسی و فعالیت بدنی وجود داشت (20). در مطالعه‌ای که در کالیفرنیا بر روی فراوانی فعالیت‌های بدنی متوسط و شدید و رابطه آن با متغیرهای جمعیت‌شناختی روی 40261 نفر انجام شد، نشان داد که 4/27% از افراد فعالیت بدنی متوسط یا شدید نداشتند که این رقم با نتایج مطالعه حاضر تفاوت زیادی دارد (22). در مطالعه 10 ساله هم­گروه (كوهورت) در آمريكا ديده شد كه سطح تحصيلات پايين والدين با كاهش فعاليت بدني ارتباط آماري معنادار داشت (23). در مطالعه ما با افزایش سطح تحصیلات پدر و مادر به میزان قابل‌توجهی نداشتن تحرک بدنی افزایش می‌یافت. این مطلب مبین این موضوع است که مشکل جامعه نداشتن آگاهی خانواده‌ها نیست. در سایر مطالعات میزان نداشتن تحرک بدنی در افراد با سطح اجتماعی و اقتصادی پایین‌تر بیشتر است؛ که می‌تواند مربوط به کمبود وقت جهت فعالیت در این گروه و دسترسی کمتر به امکانات رفاهی ورزشی باشد. شاید دلیل معنادار نبودن بین متغیرهای خانوادگی و میزان فعاليت بدني واحدهای موردپژوهش مربوط ‌به بستر فرهنگی اجتماعی محیط پژوهش حاضر باشد؛ که معمولاً در این منطقه بچه‌ها وابستگی کمتری به خانواده داشته و از نظر رفتارهای فردی مثل پیاده‌روی کمتر تحت تأثیر خانواده هستند و رفتارها بیشتر موضوع فردی است.

از محدودیت‌های این پژوهش مشکلات ایجادشده در هماهنگی با افراد شرکت‌کننده در مطالعه در تحویل گام­شمارها پس از یک هفته بود.

نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه در مقایسه وضعیت فعالیت بدنی در این مطالعه با دیگر کشورها بیش 60% دانش‌آموزان غیرفعال بودند و از سطح پایین فعاليت بدني برخوردار بودند، طراحی و اجرای برنامه‌های آموزشی فعالیت بدنی ضروری به نظر می‌رسد. بنابراین، با توجه به نقش فعالیت منظم در سلامت انسان که ساده‌ترین آن پیاده‌روی به مدت 20-30 دقیقه در هر روز است. ضروری است جهت آموزش و فرهنگ‌سازی این امر در جامعه کوشش بیشتری به عمل آید؛ به‌ویژه در دانش‌آموزان که آینده‌سازان جامعه سالم فردا خواهند بود. بنابراین، روش‌هایی مانند آموزش و ترغیب دانش‌آموزان از طریق ارائه مطالب آموزشی در دروس پایه تأکید بر فواید پیاده‌روی، اطلاع‌رسانی به جامعه از طریق رسانه‌های گروهی، آموزش روش‌های مفید و مؤثر فعالیت‌های بدنی در رابطه با اوقات فراغت برای ارتقای میزان فعالیت بدنی دانش‌آموزان پیشنهاد می‌گردد.

سپاسگزاری

این مقاله مستخرج از پایان‌نامه و طرح تحقیقاتی مصوب دانشگاه علوم پزشکی گیلان بود. بدین‌وسیله نويسندگان سپاس و قدردانی خود را به حضور كليه كساني كه به هر نحو در اجراي اين مطالعه همكاري و مساعدت کرده‌اند ابراز و از خداوند متعال توفيق روزافزون براي همه آنان خواهانيم.

 

References:

1. Tehrani H, Khanjani N, Majlessi F, Sadeghi R, Doostan F. Modern media-based intervention on promotion of women’s physical activity. Wulfenia journal. 2014;21(6):260-70.

Abstract/FREE Full Text

 

2. Mousaviraja A, Nasirzadeh M, Mirzaei Alavijeh M, Aligol M, Mahboubi M, Eslami AA. Personality Type and Drug Abuse among Iranian Young Adults: A Comparative Study. Life Science Journal. 2014; 11 (4s): 251-256.

Abstract/FREE Full Text

 

3. Lee I-M, Rexrode KM, Cook NR, Manson JE, Buring JE. Physical activity and coronary heart disease in women: Is no pain, no gain passé? Jama. 2001;285(11):1447-54.

Abstract/FREE Full Text

 

4. Jalili M, Nazem F, Heydarianpur A. Impacts of pedometer determined physical activity on biochemical risk factors of the cardiovascular system. Scientific Research and Essays. 2011;6(25):5457-61. Abstract/FREE Full Text

 

5. Booth ML, Ainsworth BE, Pratt M, Ekelund U, Yngve A, Sallis JF, et al. International physical activity questionnaire: 12-country reliability and validity. Med sci sports Exerc. 2003;195(9131/03):3508-1381.

Abstract/FREE Full Text

 

6. Hazavehei SMM, Asadi Z, Hassanzadeh A, Shekarchizadeh P. Comparing the effect of two methods of presenting physical education Π course on the attitudes and practices of female Students towards regular physical activity in Isfahan University of Medical Sciences. Iranian Journal of Medical Education. 2008;8(1):121-31.

Abstract/FREE Full Text

 

7. Estebsari F, Shojaizadeh D, Mostafayi D, Farahbakhsh M. Designing and intervention educational to increase physical activity for students girl based on PRECEDE Model to Improve physical activity in female students. Hayat. 2010; 16 (1): 48-54.

Abstract/FREE Full Text

 

8. Ekelund U, Besson H, Luan Ja, May AM, Sharp SJ, Brage S, et al. Physical activity and gain in abdominal adiposity and body weight: prospective cohort study in 288,498 men and women. The American journal of clinical nutrition. 2011;93(4):826-35.

Abstract

 

9. Catrine Tudor- Locke, Cora L Craig, Yuk itoshiAoyag, Rhonda C Bell, Karen A Croteau, Ilse De Bourdeaudhuij and et al. How many steps/day are enough? For older adults and special populations. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity. 2011; 8: 80.

Abstract/FREE Full Text

 

10. Gába A, Pelclová J, Přidalová M, Riegerová J, Dostálová I, Engelová L. The evaluation of body composition in relation to physical activity in 56–73 year old women: a pilot study. Acta Univ Palacki Olomuc, Gymn. 2009;39(3):21-30.

Abstract/FREE Full Text

 

11. Jalili M, Nazem F, Heydarianpur H. Impacts of pedometer determined physical activity on

biochemical risk factors of the cardiovascular system. Scientific Research and Essays. 2011 October; 6 (25): 5457-5461.

Abstract/FREE Full Text

 

12. Lara S, Casanova G, Spritzer P. Influence of habitual physical activity on body composition, fat distribution and metabolic variables in early postmenopausal women receiving hormonal therapy. European Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology. 2010;150(1):52-6.

Abstract

 

 

13. Freak-Poli RLA, Cumpston M, Peeters A, Clemes SA. Workplace pedometer interventions for increasing physical activity (Protocol). Cochrane Database of Systematic Reviews 2011. Issue7. Art. No.: CD009209. DOI: 10. 1002/14651858. CD009209.

Abstract/FREE Full Text

 

14. Lubans DR, Morgan PJ, Tudor-Locke C. A systematic review of studies using pedometers to promote physical activity among youth. Preventive medicine. 2009;48(4):307-15.

Abstract

 

15. Tudor-Locke C, Burkett L, Reis J, Ainsworth B, Macera C, Wilson D. How many days of pedometer monitoring predict weekly physical activity in adults? Preventive medicine. 2005;40(3):293-8.

Abstract

 

16. Tudor-Locke C, Craig CL, Aoyagi Y, Bell RC, Croteau KA, De Bourdeaudhuij I, et al. How many steps/day are enough? For older adults and special populations. Int J Behav Nutr Phys Act. 2011;8(80):2-19

Abstract/FREE Full Text

 

17. Rees R, Kavanagh J, Harden A, Sheperd J, Brunton G, Oliver S, etal. Young people and physical activity: a systematic review matching their views to effective interventions. Health Education Research. 2006; 21 (6): 806-825.

Abstract

 

18. Kimm SY, Glynn NW, Kriska AM, Barton BA, Kronsberg SS, Daniels SR, et al. Decline in physical activity in black girls and white girls during adolescence. New England journal of medicine. 2002;347(10):709-15.

Abstract

 

19. Irwin JD. Prevalence of university students’ sufficient physical activity: A systematic review. Percept Mot Skills. 2004;98(3): 927–43.

Abstract/FREE Full Text

 

20. Sadeghi K, Bashtam M, Sarraf-Zadegan N, Khalili A, Majlesi GR, Alikhassi H. Physical activity and sports in Isfahan population. Iranian Journal of Public Health. 2000; 29 (1-4): 69-76.

Abstract/FREE Full Text

 

21. Baradaran M, Barzanjeatri S, Seidi S. Physical activity and Youth, research in medicine, Special congress Prevent non-communicable diseases. Tehran: Shahid Beheshti University of medical science. 2002.

 

22. Abdullah A, Wong C, Yam H, Fielding R. Factors related to non-participation in physical activity among the students in Hong Kong. International journal of sports medicine. 2005;26(7):611-5.

Abstract

 

23. Hawkins SA, Cockburn MG, Hamilton AS, Mack TM. An estimate of physical activity prevalence in a large population-based cohort. Medicine and science in sports and exercise. 2004;36(2):253-60.

Abstract/FREE Full Text


[1] International Physical Activity Questionnaire (IPAQ)