زمینه و هدف: رضایت زناشویی تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد. داشتن روابط زناشویی رضایت‌بخش بسیار مهم است. در ایران، رضایت زناشویی تحت تأثیر عوامل فرهنگی اجتماعی قرار دارد؛ که وجود محدودیت‌هایی دراین‌باره، تحقیقات را با مشکلاتی مواجه می‌کند. بنابراین، اطلاعات کافی در این زمینه وجود ندارد. هدف اصلی این پژوهش، تعیین میزان رضایت زناشویی و ارتباط آن با عوامل جمعیت‌شناختی بود.
مواد و روش‌ها: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است؛ که در ۱۳۹۴ از طریق نمونه‌گیری تصادفی بر روی ۱۳۰ زوج متقاضی طلاق مراجعه‌کننده به مجتمع قضایی خانواده انجام شد. از پرسشنامه انریچ و جمعیت‌شناختی برای جمع‌آوری داده¬ها استفاده شد. داده¬ها از طریق SPSS۲۱ تجزیه¬وتحلیل شدند.
یافته‌ها: رضایت زناشویی ۵۱ درصد از زنان و ۵۷ درصد از مردان کم بود. نتایج آزمون آماری کای اسکوئر و فیشر نشان داد که رضایت زناشویی در مردان به‌طور معناداری با سن زوجین (۰/۰۰۰=p)، مدت ازدواج (۰/۰۴۸ =p)، میزان تحصیلات (۰/۰۳۵ =p)، میزان درآمد (۰/۰۴۱ =p) و رضایت زناشویی در زنان به‌طور معناداری با سن زوجین (۰/۰۰۰ =p)، نوع ازدواج (۰/۰۴۸ =p)و  میزان تحصیلات (۰/۰۴۵ =p) رابطه معناداری دارد. این درحالی است ‌که ازنظر آماری بین رضایت زناشویی و سایر عوامل ارتباط آماری معناداری به دست نیامد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج و تأثیر عوامل مختلف می‌توان راهکارهای عملی در مورد مسائل مؤثر بر افزایش رضایت زناشویی ارائه داد. برای تکمیل اطلاعات در این زمینه انجام مطالعات بیشتر با روش¬های متفاوت پیشنهاد می‌شود.

نوع مقاله: مطالعه پژوهشی.