---

زمینه و اهداف: بیماری قلبی عروقی به عنوان یک وضعیت جسمانی مزمن و ناتوان کننده، از شایع¬ترین علل مرگ و میر است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه¬ای سبک زندگی در رابطه بین راهبردهای مقابله¬ای و کیفیت زندگی در بیماران قلبی عروقی انجام شد.

مواد و روش ها: مطالعه حاضر توصیفی-همبستگی و از نوع مطالعات مقطعی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی بیماران قلبی عروقی شهر تهران در سال ۱۳۹۸ در بر می¬گیرد که از این بین از روش نمونه¬گیری هدفمند تعداد ۳۰۳ نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده¬ها شامل پرسشنامه راهبردهای مقابله¬ای، پرسشنامه سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت و مقیاس کیفیت زندگی بود. برای تحلیل داده¬ها از روش¬های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با بهره گیری از نرم افزار Amos نسخه ۲۱ استفاده گردید.

یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که سبک زندگی در رابطه راهبردهای مقابله¬ای با کیفیت زندگی دارای نقش واسطه¬ای بود (۰/۰۱>P). سبک زندگی قادر به تبیین ۲۸% از واریانس سلامت جسمانی، ۴۳% از سلامت روان و ۲۰% از روابط اجتماعی است. راهبرد مسئله مدار قادر به تبیین ۱۱% از واریانس سلامت جسمانی و ۲۴% از روابط اجتماعی بود. راهبرد هیجان مدار قادر به تبیین ۹۰% از واریانس سلامت روان و ۲۶% از واریانس سلامت محیط بود.

نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل، در بیماران قلبی عروقی، راهبردهای مقابله¬ای از طریق تحت تأثیر قرار دادن سبک زندگی می¬توانند منجر به تغییر سطح کیفیت زندگی شوند. به عبارت دیگر در این بیماران، راهبردهای مقابله¬ای مسئله مدار با ارتقای سبک زندگی می¬توانند منجر به بهبود کیفیت زندگی شوند.