زمینه و هدف: بیماری تب خونریزی­دهنده کنگو یک بیماری ویروسی مشترک بین انسان و حیوان است که به‌وسیله کنه منتقل می‌شود. تعیین پیشگویی‌کننده‌های رفتارهای پیشگیری‌کننده از تب کنگو و تدوین مداخلات آموزشی ساختارمند نقش مهمی در ارتقای سلامت به‌ویژه دامداران و خانواده‌های آن‌ها دارد. هدف این مطالعه تعیین پیش‌بین‌های رفتارهای پیشگیری از بیماری در دامداران زابل است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی – تحلیلی بود؛ که ۲۰۰ نفر از دامداران به‌وسیله نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای به عنوان نمونه انتخاب‌شده بودند. داده­ها به‌وسیله پرسشنامه چندبخشی بر اساس سازه‌های الگوی اعتقاد بهداشتی گردآوری شد. روایی و پایایی آن به‌وسیله متخصصان و آزمون آلفای کرونباخ (۰/۷۲=α) تأیید شد. داده‌ها توسط SPSS ۱۶ و با کمک آمار توصیفی و تحلیلی (درصد، میانگین، آزمون کای­اسکوئر، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و آزمون ضریب رگرسیون خطی) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: از بین افراد موردپژوهش ۹۱/۵ % مرد، ۴۶/۵ % بی‌سواد و ۳۱/۵% کشاورز بودند و بیش از ۵۰% آن‌ها در گذشته دام ذبح کرده بودند. یافته‌ها نیز نشان داد که رفتارهای پیشگیری از بیماری تب کنگو با سازه‌های منافع درک‌شده و خودکارآمدی درک‌شده رابطه مثبت معنادار داشتند. بر اساس آزمون رگرسیون خطی نیز  خودکارآمدی درک‌شده قادر به پیش‌بینی ۱۱% رفتارهای پیشگیری‌کننده از تب کنگو در دامداران بود.

نتیجه‌گیری: حفظ و ارتقای سلامت دامداران در برابر خطرات بیماری تب کنگو در مناطق گرمسیر به‌ویژه منطقه سیستان در استان سیستان و بلوچستان یک اولویت آموزشی بوده و مداخلات آموزشی مبتنی بر الگوی اعتقاد بهداشتی باید با تأکید بر دو سازه حساسیت و خودکارآمدی درک‌شده اجرا گردند.

نوع مقاله: مطالعه پژوهشی.