زمینه و هدف: بررسی متون نشان می‌دهد خودگویی و خودکنترلی از جمله روش‌های مؤثر در ارتقای سطح سلامت روان و دستیابی به اهداف زندگی است. با توجه به اهمیت ارتقای سطح خودکارآمدی دانش‌آموزان، این پژوهش با هدف مقایسه بررسی اثربخشی آموزش خودگویی مثبت و خودکنترلی بر خودکارآمدی دانش‌آموزان دختر پایه دهم انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل است. جامعه پژوهش دانش‌آموزان دختر پایه دهم رشته علوم تجربی مدارس دولتی منطقه دو تهران در سال ۹۷-۹۶ بوده است. حجم نمونه ۶۰ نفر بود که با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و خوشه‌ای ساده انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه ۲۰ نفری در قالب ۲ گروه آزمایش (یک گروه تحت آموزش خودگویی مثبت و گروه دیگر تحت آموزش خودکنترلی) و یک گروه کنترل گمارش شدند. هریک از گروه‌های آزمایش به مدت ۱۰ هفته آموزش دیدند. به‌منظور سنجش خودکارآمدی از ابزار خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (۱۹۸۲) استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۱ و آزمون تحلیل کوواریانس انجام شده است. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد آموزش خودگویی مثبت و خودکنترلی باعث افزایش خودکارآمدی عمومی دانش‌آموزان دختر شده است. همچنین، بین اثربخشی این دو روش تفاوت وجود دارد و تأثیر آموزش خودکنترلی بر خودکارآمدی بیشتری است (۰/۰۰۱>P). نتیجه‌گیری: با توجه به اثربخشی آموزش‌های خودگویی مثبت و خودکنترلی بر خودکارآمدی عمومی دانش‌آموزان، مطلوب است مشاوران و درمان‌گران در مدارس در زمینه خودگویی مثبت و خودکنترلی هیجانی دوره‌های آموزشی برگزار کنند.
Sadipour E, Ghalami Z, Asadzadeh H. Comparison the Effectiveness of Positive Self-Talk Training and Self-Control Training Methods on Self-Efficacy Beliefs of High School Girl Students. Iran J Health Educ Health Promot 2019; 7 (2) :172-181 URL: http://journal.ihepsa.ir/article-1-1075-fa.html
سعدی پور اسماعیل، قلمی زهرا، اسدزاده حسن. مقایسه اثربخشی آموزش خودگویی مثبت و خودکنترلی بر باورهای خودکارآمدی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه. آموزش بهداشت و ارتقای سلامت. 1398; 7 (2) :172-181
