زمینه و هدف: افسردگی، یکی از شایع‌ترین مشکلات روانی است که می‌تواند باعث افزایش آمادگی اعتیاد و کاهش به‌زیستی روان‌شناختی شود. برای بهبود وضعیت روان‌شناختی افراد، روش‌های مختلفی وجود دارد که یکی از آنها معنادرمانی است. درنتیجه پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی معنادرمانی فرانکل بر کاهش آمادگی اعتیاد و افزایش به‌زیستی روان‌شناختی دانشجویان دختر مبتلا به افسردگی انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعۀ نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعۀ پژوهش، دانشجویان دختر مبتلا به افسردگی دانشگاه فرهنگیان پردیس بیرجند در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ بودند که ۳۰ نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش، ۸ جلسۀ ۹۰دقیقه‌ای (هفته‌ای دو جلسه) با روش معنادرمانی فرانکل آموزش دید. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه‌های افسردگی، آمادگی اعتیاد و به‌زیستی روان‌شناختی بودند. داده‌ها با روش‌های آزمون تی و تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که بین گروه‌ها از نظر آمادگی اعتیاد و به‌زیستی روان‌شناختی تفاوت معنی‌داری وجود داشت. به‌عبارت دیگر، معنادرمانی فرانکل باعث کاهش معنی‌دار آمادگی اعتیاد (0/001< P  و 75/10 = F) و افزایش معنی‌دار به‌زیستی روان‌شناختی (0/001< P  و 73/63 = F) دانشجویان دختر مبتلا به افسردگی شد.