زمینه و هدف: سبک یادگیری یکی از مؤلفه‌های اصلی برای انجام یک برنامه‌ریزی آموزشی مناسب است. مفهوم یادگیری مادام‌العمر نیز یکی از مفاهیم ارزشمند در زمینه کسب دانش و مهارت حرفه‌ای برای صاحبان مشاغل مرتبط با سلامت محسوب می‌گردد. مطالعه حاضر با هدف شناخت سبک‌های غالب یادگیری در میان دانشجویان دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی بقیه­الله (عج) و بررسی ارتباط میان این سبک‌ها با مفهوم یادگیری مادام‌العمر صورت گرفت.

مواد و روش‌ها: تعداد 209 نفر از دانشجویان رشته‌های مختلف علوم بهداشتی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی بقیه­الله (عج) در این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه جمعیت‌شناختی، فهرست سبک یادگیری کولب و مقیاس یادگیری مادام‌العمر جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون­های کای‌اسکوئر، فیشر، همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک‌طرفه و با کمک SPSS 20 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: میانگین سنی شرکت‌کنندگان 8/38± 26/69و اکثریت آن‌ها (94 %) مرد بودند. توزیع فراوانی سبک‌های یادگیری عبارت بود از: واگرا (36 %)، سازگار (34 %)، جاذب (21 %)، همگرا (10 %). از میان متغیرهای جمعیت‌شناختی و تحصیلی تنها معدل تحصیلی دارای رابطه معنادار با سبک‌های چهارگانه یادگیری شناخته شد (/P). میانگین نمره یادگیری مادام‌العمر 5/25±45/70به­دست­آمد. سازه‌های مربوط به یادگیری مادام‌العمر دارای روابط معنادار با دو رویکرد آزمایشگری فعال و مشاهده تأملی بودند و سبک‌های یادگیری جاذب و واگرا نمرات به‌مراتب بیشتری ازنظر یادگیری مادام‌العمر به دست آوردند.

نتیجه‌گیری: ازآنجایی‌که سبک‌های واگرا و سازگار بیشترین فراوانی را در میان سبک‌های یادگیری به دست آوردند، توصیه می‌گردد برای برنامه‌ریزی آموزشی و تطبیق روش‌های تدریس متناسب بیشتر موردتوجه قرار گیرند. مطالعات بیشتری برای شناخت روابط میان سبک یادگیری و یادگیری مادام‌العمر موردنیاز است.

نوع مقاله: مطالعه پژوهشی.