زمینه و هدف: دیابت یکی از بیماری‌های مزمن است که بیشترین تأثیر منفی را بر روند کیفیت زندگی دارد. هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی در بیماران دیابتی نوع دوم است.
مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه‌تجربی از نوع پیشآزمون-پسآزمون است؛ که دارای گروه‌های مداخله و کنترل سه‌ماهه بود. از بین بیماران تحت پوشش انجمن دیابت در شهر کرج در استان البرز بر مبنای نمونه‌گیری در دسترس، 40 بیمار انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار سنجش پرسشنامه‌های جمعیت‌شناسی و کیفیت زندگی بیماران دیابتی بود. افراد گروه مداخله، علاوه بر دریافت داروهای ضد دیابت، 8 هفته و هر جلسه 2 ساعته پیرامون درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد آموزش دیدند؛ اما گروه کنترل تنها درمان دارویی دریافت کردند. برای تحلیل دادهها از SPSS 20 و آزمون تحلیل کواریانس، آزمون تعقیبی توکی و برای مقایسه پسآزمون و پیگیری میانگین نمره‌های گروه‌ها از آزمون تی وابسته استفاده شد.
یافته‌ها: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در پسآزمون و پیگیری سه‌ماهه آزمون کیفیت زندگی باعث افزایش کیفیت زندگی بیماران شد.
نتیجه‌گیری: اِعمال درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می‌تواند به‌منزله یک مداخله مؤثر روان‌شناختی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم بکار رود.
Fathi ahmadsaraei N, Neshat doost H T, Manshaee G R, Nadi M A. The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Quality of Life among Patients with Type 2 Diabetes. Iran J Health Educ Health Promot 2016; 4 (1) :31-39 URL: http://journal.ihepsa.ir/article-1-376-fa.html
فتحی احمد سرائی نرگس، نشاط دوست حمیدطاهر، منشئی غلامرضا، نادی محمدعلی. تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی مبتلایان به دیابت نوع دوم. آموزش بهداشت و ارتقای سلامت. 1395; 4 (1) :31-39
