زمینه و هدف: محافظت از پوست و چشم در برابر خطرات اشعه ماورای بنفش نور خورشید با استفاده از بهکارگیری وسایل حفاظت فردی (لباس، کلاه، کرم ضد آفتاب و عینک) یکی از مهمترین اقدامات پیشگیرانه در برابر سرطان پوست در بزرگسالی است. هدف این مطالعه ارزیابی آموزش به روش پویانمایی بر ارتقای رفتارهای محافظتی در دانشآموزان بود.
مواد روشها: این پژوهش مداخلهای از نوع نیمهتجربی بود که در 200 نفر از دانشآموزان سال ششم پسر انجام شد. نمونهگیری به روش تصادفی چندمرحلهای خوشهای انجام گرفت. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه چندقسمتی بود که روایی و پایایی آن با استفاده از پانل متخصصان و آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب با مقادیر 80/0 و83/0 مورد تأیید قرار گرفت. بعد از گردآوری دادهها مرحله اول برنامه آموزشی که شامل سخنرانی به همراه نمایش کلیپ کارتونی بود در گروه مداخله انجام شد. پس از گذشت دوره انتظار (2 ماه) دوباره دادها درگروهای موردمطالعه گردآوری و با کمکSPSS16 و آزمونهای تی مستقل و زوجی، کایاسکوئر مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: استفاده از تمام وسایل محافظتکننده در برابر نور خورشید (کرم ضد آفتاب، لباس، کلاه لبهدار و عینک آفتابی) بعد از مداخله بهطور معنادار افزایش یافت و یافتهها نشان داد که استفاده از کرم ضد آفتاب، با افزایش از 35% به 9/70% بعد از مداخله آموزشی بیشترین تغییر را داشته است.
نتیجهگیری: مداخله آموزشی و بهکارگیری رسانههای تصویری ازجمله کلیپ کارتونی در ارتقای دانش و رفتارهای پیشگیری از اثرات زیانبار اشعه آفتاب (کرم ضد آفتاب، لباس، کلاه لبهدار و عینک آفتابی) مؤثر است. همچنین ضروری است که فرآیندهای آموزشی تغییر رفتار با در نظر گرفتن سیاستهای بهداشت همگانی تقویت شوند.
نوع مقاله: مطالعه پژوهشی.
Hosein ٍ, Masoodi G, Mirzaee R, Shahrakipour M, Hosseini S A, Rahimi S F. Effect of Animation Based Training Intervention on Protective Behaviors Development of Harmful Effects of Sun Rays on Male Students in Zahedan. Iran J Health Educ Health Promot 2015; 3 (2) :150-158 URL: http://journal.ihepsa.ir/article-1-263-fa.html
حسینی عصمت السادات، مسعودی غلامرضا، میرزایی رمضان، شهرکی پور مهناز، حسینی سید علی، رحیمی سیده فاطمه. اثر مداخله آموزشی مبتنی بر روش آموزشی کلیپ کارتونی در بهبود رفتارهای محافظتی اثرت زیانبار اشعه آفتاب در دانشآموزان پسر شهر زاهدان. آموزش بهداشت و ارتقای سلامت. 1394; 3 (2) :150-158