زمینه و هدف: برنامه ریزی آموزشی، به عنوان ارکان آموزش بهداشت، به صرفه بوده و جزء اولویت های سازمان جهانی بهداشت و سیاستگذاران منطقه ای بهداشت جامعه است. هدف این پژوهش، مقایسه در ارتقاء آگاهی، نگرش و رفتار تغذیه ای کودکان « چندرسانه ای » و « لحظه ای » تأثیر دو روش آموزشی دبستانی است.
مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است. پژوهش در دو گروه 84 نفری از دانش آموزان 11-8 ساله بخش جاجرود منطقه 8 تهران به صورت تصادفی از دو دبستان انتخاب و تحت آموزش قرار گرفتند انجام شد. مداخله آموزشی در گروه اوّل به شیوه آموزش لحظه ای توسط معلّم و در گروه دوّم با استفاده از بسته آموزشی چندرسانه ای صورت گرفت. متغیرهای موردنظر (سطح آگاهی، نگرش و رفتار تغذیه ای) در سه مرحله (قبل، بلافاصله و سه ماه بعد از مداخله) توسط پرسشنامه محقق ساخته، اندازه گیری شد و داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل و آزمون اندازه های تکراری با نرم افزار مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. SPSS16
یافته ها: قبل از مداخله، بین دو گروه لحظه ای و چندرسانه ای تفاوت معناداری در میانگین نمرات آگاهی، پس از مداخله آموزشی، نمرات .(p=0/ و 67 p=0/ و 52 p=0/ نگرش و رفتار تغذیه ای دیده نمی شد ( 93 درحالی که نمرات بهبود نگرش (p>0/ افزایش آگاهی در هر دو گروه به طور معنادار افزایش یافت ( 001 بود. p>0/ و 04 p<0/ و بهبود رفتار به ترتیب 001 p>0/ و 17 p<0/ در دو گروه به ترتیب 001
نتیجه گیری: به نظر می رسد در بعضی شرایط، آموزش لحظه ای در دسترس تر، کم هزینه تر و درعین حال اثربخش تر از آموزش چندرسانه ای باشد؛ و می توان از فرصت های بی شماری که در طول سال تحصیلی در اختیار معلمان قراردارد با حداقل هزینه استفاده بهینه کرد.
نوع مقاله: مطالعه پژوهشی.